درس زیبای محبت
السلام علیک یا جواد الائمه (ع)
یاباب الحواج سخت محتاج نگاه و محبتت هستم
شهادتت تسلیت
آجرک الله یا صاحب الزمان
می شود در این روزهای دلگیر پاییزی مهربانی را لمس کرد
مهربان بود و مهر را ورزید
این را هر روز صبح میتوان از خیلی ها آموخت
قرار نیست مهربانی در ذات انسانیت باشد و یا آن را فقط از فردی به نام انسان آموخت
مهربانی را میتوان در گل لطیف به وضوح دید
با اینکه هوا سرد است ولی هنوز اقتدار خویش را نگه میدارد
با وجود قطرات شبنم دوست داشتنی تر می شود
حتی با استشمامش نیز میتوان درک کرد گرچه رنگ و بوی قبلی خود را نداشته باشد.
مهربانی را میتوان از خورشید تابان آموخت
که هر روز صبح بر تمام کاینات می تابد
هنوزم خاصیت گرماییش را از دست نداده است
همیشه یکرنگ است و برای یک هدف
و گرمایش لذت بخش است.
محبت را حتی می شود از برگ های درختان که این روزها می ریزد نیز آموخت
به تعبییر من برگا میریزند تا به مای انسان بیاموزند
که ای انسان اگر در سختی ها قرار نگیری نمیتوان روزی آسانی را تجربه کنی
نمیتوان روزی دوباره شادابی و سرسبز شدن را لمس کنی.
همان است مصداق آیه شریفه:
ان مع العسر یسرا
من مهربانی را امروز به وضوح در چشمان پسربچه ای دیدم
که برای رد شدن از خیابان و رسیدن به مدرسه ترس تمام وجودش را گرفته بود
با گرفتن گوشه ای از چادر من با هم از خیابان رد شدیم
و این کار بدون رد و بدل شدن دیالوگی صورت گرفت
فقط و فقط در پایان لبخندی بر چهره ی هردویمان نقش بست
و همه ی اینا یعنی محبت
یعنی میتوان به راحتی بدون هیچ چشم داشتنی محبت کرد و مورد محبت قرار گرفت
تشنه محبت بودن و محبت کردن خاصیت این روزهای پاییز است.
یاعلی
نفیسه